ΤΟΤΕ ΕΜΕΙΣ ΑΣ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ : " ΑΧ, ΣΜΥΡΝΗ ΜΑΣ, ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΔΙΩΞΙΜΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΥΝΑΤΗΣ ΠΡΟΥΣΑΣ!!
...τότε εμείς ας πούμε : " Αχ Σμύρνη μας, από όπου ξεκίνησε το διώξιμο των Τούρκων πέρα από τα Βουνά της Προύσας!..."
Γιατί, η αποχώρηση μας από την Ελληνική Ιωνία από 1922 με την Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ-κάλως η κακώς-είχαμε φτάσει 70 χλμ από την Άγκυρα-με τον Κεμάλ να ετοιμάζεται να την εγκαταλείψει για την Καισάρεια ( πάλι πόλη Ελληνοβυζαντινή..) -έγινε οχι επειδή ηττηθήκαμε στο πεδίο της μάχης από τους Τούρκους...
...αλλά από δικά μας λάθη, προδοσίες ( ρίψασπις " πρίγκηψ" Ανδρέας στο Σαγγάριος το 1921, προδοσίες ΚΚΕ κλπ) και ολιγωρίες επιμελητείας και στρατιωτικής εμπειρίας.
Κι αν μας πει κάποιος " μα να πανηγυρίζουμε για κάτι που χάσαμε μετά τόσο τραγικά;"...
...η απάντηση είναι " Οι λαοί γιορτάζουν τις νίκες και τις δόξες τους, ενώ βέβαια πρέπει να θυμούνται και να διδάσκονται και από τις ήττες τους..."
Γιατί, ουτε οι Τούρκοι παύουν να γιορτάζουν την Άλωση της Πόλης το 1453-και την νίκη τους το 1922, άσχετα με το ότι με τη Συνθήκη της Λωζάννης ένα χρόνο μετά έχασαν από τα 4 εκ τ.χλμ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 80%-και έμειναν με μόνο 800 000 τ.χλμ-όπως λέγει ό ίδιος ο Ερντογάν, ψέγοντας τον ίδιο τον Κεμάλ Ατατούρκ...
Να μια περιγραφή της απελευθέρωσης της Σμύρνης μας στις 16 Μάη του 1919
" Η αποβίβαση στη Σμύρνη
Η συνθήκη του Μούδρου (στη Λήμνο), με την οποία η Οθωμανική αυτοκρατορία αναγνώριζε την ήττα της και έμπαινε κάτω από τον έλεγχο της Αντάντ, υπογράφτηκε στις 30 Οκτωβρίου 1918. Στις 5 Νοεμβρίου, το αγγλικό «Μηνύτορας 29» έπιανε στο λιμάνι της Σμύρνης για να μεταφέρει τις συμμαχικές εντολές. Στα τέλη Απριλίου του 1919, στο λιμάνι ναυλοχούσαν 35 συμμαχικά πολεμικά, από τα οποία, τα έξι θωρηκτά (δυο βρετανικά, δυο γαλλικά, ένα ιταλικό και ο ελληνικός «Αβέρωφ»).
Η 1η ελληνική μεραρχία ( η λεγόμενη και " Σιδηρά Μεραρχία") αποβιβάστηκε στη Σμύρνη, στις 2/15 Μαΐου 1919. Μεταφέρθηκε εκεί με δυο υπερωκεάνια και δώδεκα επιβατικά πλοία που συνοδεύονταν από ένα αντιτορπιλικό και τέσσερα τορπιλοβόλα του ελληνικού πολεμικού στόλου. Για να υπογραμμιστεί η κάλυψη της συμμαχίας στο όλο εγχείρημα αλλά και για να προληφθεί οποιαδήποτε ιταλική ενέργεια, τη νηοπομπή συνόδευαν και τέσσερα βρετανικά αντιτορπιλικά.
Από τα ξημερώματα, χιλιάδες Έλληνες της Σμύρνης συνωστίζονταν στην προκυμαία για να υποδεχτούν τον ελληνικό στρατό. Όταν, στις 7, το πρώτο υπερωκεάνιο φάνηκε να μπαίνει στο λιμάνι, χιλιάδες σημαίες ξεδιπλώθηκαν. Η αποβίβαση ξεκίνησε στις 7.30’, ενώ γονατιστοί οι Σμυρνιοί τραγουδούσαν το εθνικό ύμνο κι ο μητροπολίτης Χρυσόστομος ευλογούσε τους πρώτους φαντάρους και εύζωνες που πατούσαν την ιωνική γη κάτω από τις οδηγίες του μεράρχου, συνταγματάρχη Ν. Ζαφειρίου. Λαός και στρατός έγιναν ένα.
Ξεχείλιζε κι από τις δυο πλευρές η συγκίνηση. Με δυσκολία οι αξιωματικοί προσπαθούσαν να επιβάλουν κάποια τάξη. Πρώτη φάλαγγα που ξεκίνησε για τα ενδότερα ήταν αυτή του ταγματάρχη Κ. Τζαβέλα. Οι άνδρες παρατάχθηκαν κατά τετράδες και προχώρησαν, ενώ δεξιά κι αριστερά τους ο κόσμος έτρεχε παραληρώντας από συγκίνηση και ενθουσιασμό.
Σε μια στροφή, με το που φάνηκε κρατώντας υψωμένη τη σημαία ο σημαιοφόρος με τους παραστάτες εύζωνες, μια ομοβροντία ακούστηκε. Ο σημαιοφόρος κι ένας εύζωνας χτυπήθηκαν.
Ταυτόχρονα, άρχισαν να πέφτουν πυροβολισμοί από παράθυρα ξενοδοχείων και σπιτιών. Οι Έλληνες είχαν πέσει σε τουρκική ενέδρα. Ανασυντάχθηκαν γρήγορα και ξεκίνησαν συστηματική εκκαθάριση των οπλισμένων Τούρκων, ενώ την ίδια ώρα ο κυβερνήτης του ιταλικού θωρηκτού στο λιμάνι ζητούσε να γίνει απόβαση Ιταλικών αγημάτων «για την αποκατάσταση της τάξης». Του την απαγόρευσε ο Βρετανός ναύαρχος.
Η τάξη αποκαταστάθηκε γύρω στις 4 μετά το μεσημέρι, με νεκρούς και τραυματίες πολλούς Έλληνες και Τούρκους και με συλληψεις Τουρκων Στρατηγων και αξιωματικών. Στη διάρκεια της αναταραχής, σημειώθηκαν και πολλές λεηλασίες και βανδαλισμοί.
Εκφράστηκε η άποψη ότι η ενέδρα στήθηκε έπειτα από ιταλοτουρκική συνεννόηση. Οι Ιταλοί στόχο είχαν να εκβιάσουν δική τους συμμετοχή στην κατάληψη και διοίκηση της Σμύρνης. Οι Τούρκοι να πείσουν τους δικούς τους ότι οι Έλληνες σκοπό έχουν να τους αφανίσουν, ότι δεν έρχονταν να απελευθερώσουν τη Σμύρνη αλλά να κατακτήσουν την Τουρκία. Ο ιταλικός στόχος απέτυχε. Των Τούρκων αντιμετωπίστηκε με συστηματική προσπάθεια.
Ο ίδιος ο Βενιζέλος δεν μπορούσε να πάει στη Σμύρνη. Πήγε όμως ο αντιπρόεδρος, Εμμ. Ρέπουλης. Ήρθε σε επαφή με τους Τούρκους προεστούς και τους διαβεβαίωσε ότι ελληνική πολιτική βούληση ήταν η ειρηνική συνύπαρξη, όπως ήδη από το 1912 συνέβαινε στη Θεσσαλονίκη. Ταυτόχρονα, δήλωσε ότι το ελληνικό δημόσιο θα αποζημίωνε όσους έπαθαν ζημιές. Παράλληλα κινήθηκε η διαδικασία για τον εντοπισμό εκείνων που είχαν μετάσχει στις λεηλασίες. Βρέθηκαν δυο εύζωνες αλλά και άλλοι Έλληνες και Τούρκοι. Οι δυο εύζωνες καταδικάστηκαν σε θάνατο. Οι υπόλοιποι σε βαριές ποινές. Η εκτέλεση των δύο έγινε στη Σμύρνη. Οι εκεί Τούρκοι είχαν χειροπιαστές αποδείξεις ότι δεν κινδύνευαν" .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου