Ο Θεος ειναι "Δομή" και όχι
ανθρωπομορφικό "Πρόσωπο" ...
Η εικονομαχική εριδα διηρκεσε 120 (746-824) χρόνια και ταραξε συθεμελα το Βυζαντιο.
Οι βαθυτεροι λόγοι της δεν ηταν μόνο θρησκειολογικοι, αν και υπηρχε σ αυτην και τετοια βαση...
Στην ουσια ειχε θεωρηθεί ότι μεσω της υπερβολικής λατρείας των εικόνων ειχε επανελθει στην Βυζαντινη Αυτοκρατορία μια εμμεση "ειδωλολατρεία" αντικειμενων αντι της ανεικονικης πραγματικότητας του Ορθόδοξου σαφεστατου ρητού " Πνευμα ο Θεός,και τους προσκυνουντας αυτον εν πνευματι και αληθεία δει προσκυνειν..."
Αλλά βαθυτερο αιτιο ηταν ότι μεσω της υπερβολικης λατρειας τρων εικόνων, λαικα στρώματα υπο την επηρρεια των συνεχως ισχυροποιουμενων μοναχών-που μαζι με τις εικονες εμπορευονταν λειψανα αγίων κλπ αποφευγοντας και την πληρωμή φόρων- διαταρασσοταν η απόλυτη πιστη στον Αυτοκράτορα-εκπρόσωπο του Θεού επι Γης και Αρχηγό της Εκκλησιας...
... και ενισχυονταν ετσι αυτονομιστικές συμπεριφορές και τασεις κατα της Κεντρικης Αυτοκρατορικής Εξουσίας -κυρίως στις απομακρυσμενες απο την Βασιλευουσα περιοχές της Μικρας Ασίας αλλα ιδιαιτερα της Αιγυπτιακής ερήμου, οπου σταδιακά η βαρια φορολογία τις εστρεφε προς τον Μονοφυσιτισμό και στη συνεχεια προς το ανεικονικό Ισλαμ-με το οποιο οι αιρετικοι Χριστιανοί Μονοφυσίτες ειχαν αρκετα κοινά στοιχεία αφου δεν παραδεχονταν την διπλή φυση του Ιησου (μην ξεχνάμε αλλωστε ότι ενας πρώτος διδάσκαλος του Μωαμεθ ηταν ο Νεστοριανός η Μονοφυσίτης εξαδελφος της εργοδότισσας του και μετεπειτα συζυγου του εμπόρου Χατίτζα, ο μοναχός Ουαρακα...)
Οι εικονομάχοι επηρρεασμενοι απο αυτούς, μιμήθηκαν τους Μωαμεθανούς στην ανεικονικη και αποκλειστικά γεωμετρικη και διακοσμητικη αντίληψη θρησκευτικης απεικονησης -θεωρωντας και πολυ σωστα οτι ο Θεός ειναι Χωρις Πρόσωπο, αφου αποτελεί " Δομή" -εξ ου και τα γεωμετρικα επαναλαμβανόμενα μοτιβα-δομές...
...και θεωρουσαν ότι όποιος απεικονιζει ανθρωπομορφικά Το Θείο, Το προσβαλλει , Το περιορίζει, και αρνειται να καταδυθει μεσα σ Αυτό με το πνευμα του και μόνο, εχοντας αναγκη τα εξωτερικα υλικά "δεκανίκια " των εικόνων και αλλων "αγίων αντικειμενων"...
...που σταδιακα αποβαλλουν το χαρακτήρα του "συμβόλου", και αυτονομούνται ως "ιερή "αξια, υποκαθιστωντας το ανωτερης θεικης δημιουργίας Συμβολιζόμενο με το "φτωχό" Συμβολο αυτο καθ εαυτο, που "κλεβει" τη θεση Του...
Στην ουσια απο τότε τεθηκε το προβλημα της διαστασης και επιλογης "μορφής /φόρμας η περιεχόμενου" που ταλανιζει μεχρι σημερα και το Δυτικο Κόσμο...
...διεπομενο δικτατορικά απο την επιφανειακή "Εικόνα" , το "Δηθεν", την "Διαμεσολαβηση" χωρις περιεχόμενο -βλεπε Αντιπροσωπευτικη Δημοκρατια ως "εικονα" Αμεσης Δημοκρατίας χωρις Δημοκρατία...\
...η την αξία της " εμφανισης "μεσω Social Media-η αξια ενος γευματος σε ενα εστιατόριο ειναι κατα 50% το ποσταρισμα του γεματου πλούσιου Τραπεζιου στο facebook κλπ "life style", "status symbols" ) ...
Υπηρξαν πολλοι εικονομάχοι Αυτοκρατορες και Βυζαντινοι αξιωματούχοι, κυρίως απο την οικογενεια των αραβικης καταγωγης Ισαυρων.
Η εικονομαχική εριδα εληξε με την αναστηλωση των εικόνων σε ψηλα σημεια των Ορθόδοξων Ναων, ετσι ωστε να μπορουν να προσκυνωνται απο μακριά και κατω, χωρις όμως να μπορουν με αφη, ασπασμους κλπ να γινωνται αντικείμενα υπερβολικης λατρειας.
Να μια συνοπτική περιγραφη των ιστορικων γεγονότων.
Ο όρος Εικονομαχία αναφέρεται στην θεολογική και πολιτική διαμάχη που ξέσπασε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά το μεγαλύτερο μέρος του 8ου και το πρώτο μισό του 9ου αιώνα, αναφορικά (σε πρώτο επίπεδο) με τη λατρεία των χριστιανικών εικόνων. Η Εικονομαχία διαίρεσε τους κατοίκους της αυτοκρατορίας σε Εικονομάχους (επίσης αναφερόμενους ως Εικονοκλάστες[σ 1]) και Εικονολάτρες (επίσης αναφερόμενους ως Εικονόφιλους και Εικονόδουλους[σ 2]).
Οι λατρευτικές υπερβολές των πιστών σχετικά με τις εικόνες[εκκρεμεί παραπομπή], τα ιερά σκεύη και τα λείψανα των αγίων και η μεγάλη επιρροή της Εκκλησίας και ιδιαίτερα των μοναχών, οδήγησαν το 726 τον αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄ στην έκδοση διατάγματος με το οποίο αποδοκιμαζόταν η προσκύνηση των εικόνων ως ψευδολατρεία. Μέχρι το 741 που πέθανε, η πολιτική του υπήρξε μάλλον ήπια και οι διατάξεις του περί απαγορεύσεως και αφαιρέσεως των εικόνων φαίνεται ότι δεν εκτελούνταν επακριβώς.
Ο γιος και διάδοχός του Κωνσταντίνος Ε΄ υπήρξε πολύ ορμητικότερος. Εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των εικόνων και των μοναχών, και συγκάλεσε την σύνοδο της Ιερείας (754), κατά την οποία καταδικάστηκαν οι θρησκευτικές απεικονίσεις. Μοναχοί και μοναχές υποχρεώθηκαν σε γάμο και πολλές μονές κρατικοποιήθηκαν. Επί της βασιλείας του γιου του Λέοντα Δ΄ η εικονομαχική πολιτική συνεχίστηκε αλλά πολύ ηπιότερα. Μετά τον πρόωρο θάνατό του η εξουσία περιήλθε στην σύζυγό του και μητέρα του γιου του Κωνσταντίνου ΣΤ΄ Ειρήνη η οποία συνεκάλεσε την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια, που αναστήλωσε τις εικόνες.
Ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Α´ που την ανέτρεψε, ακολούθησε ήπια εικονομαχική πολιτική αν και περιεπλάκη σε οξύτατη διαμάχη με τους άκρους εικονόφιλους. Ο γαμπρός του Μιχαήλ Α΄ παραδόθηκε ολοκληρωτικά στην μοναχική παράταξη.
Επί Λέοντος Ε΄ άρχισε με οξύτητα η δεύτερη φάση της Εικονομαχίας. Πιεζόμενος και από τον στρατό ( ο οποιος με τν απαλλαγη/αρνηση των πολυπληθων μοναχών για στρατευση, επασχε απο λειψανδρία σ.σ.ΑΟ) , ο αυτοκράτορας διέταξε την καθαίρεση των εικόνων και συγκάλεσε σύνοδο η οποία κατήργησε τις αποφάσεις της Ζ΄Οικουμενικής Συνόδου και αναγνώρισε αντ’ αυτής την σύνοδο της Ιερείας. Ο δολοφόνος και διάδοχός του, Μιχαήλ Β´, τήρησε επαμφοτερίζουσα πολιτική, δυσαρεστώντας τους πάντες και αφήνοντας το θέμα σε εκκρεμότητα. Ο γιος και διάδοχος του Μιχαήλ Θεόφιλος αναδείχθηκε σε υπέρμαχο της Εικονομαχίας και οι απαγορεύσεις των εικόνων και οι διωγμοί των μοναχών επαναλήφθηκαν.
Το τέλος της Εικονομαχίας επήλθε το 842, αμέσως μετά τον θάνατο του Θεόφιλου, με ενέργειες της χήρας του Θεοδώρας, που ασκούσε την εξουσία επ’ ονόματι του ανηλίκου Μιχαήλ Γ΄. Το κύρος της Ζ΄Οικουμενικής Συνόδου της Νικαίας ανορθώθηκε, οι εικόνες αναστηλώθηκαν, τα καταργηθέντα μοναστήρια ανασυστάθηκαν και τα εκκλησιαστικά και μοναστηριακά κτήματα αποδόθηκαν στις εκκλησίες και στις μονές.
Το τέλος της Εικονομαχίας σήμανε και το τέλος των οικονομικών και νομοθετικών μεταρρυθμίσεων που είχαν επιβληθεί από τους βασιλείς της και οι οποίες κρίνεται από πολλούς συγγραφείς ότι υπήρξαν ιδιαίτερα εποικοδομητικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου