....ΚΟΙΤΑ ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ...! ΚΑΙ ΠΟΤΕ ....
Η μονη φωτό που περιμενει πια τον Σημίτη ειναι αυτη...καμμια άλλη...
...στα Ελληνοτουρκικά,εννοει...στο σημερινό εξοργιστικο κ καταπτυστο μεν,καθόλου όμως τυχαίο άρθρο στα "ΝΕΑ"(1) Εδώ τρελλαινομαστε-απο αηδια,βεβαια....
Γιατί ο εθνοπροδοτης που αναγνώρισε-ΠΡΩΤΟΣ ΑΥΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ-το 1997 στη Μαδρίτη "ζωτικά κ νόμιμα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαιο"-την ίδια χρονιά που ευχαριστούσε γονυπετης τους Αμερικανούς γιατί μας έσωσαν στα Ίμια...
...και που μ αυτή του την αναγνώριση για τα Τουρκικά δικαιώματα στο Αιγαίο έβαλε τα θεμέλια για τις "γκρίζες ζώνες" κ τις σημερινές εξελίξεις με τις ΑΟΖ...
...αυτός ο ανθρωπος που μας το παίζει "καθηγητής",εξακολουθεί να μας δίνει μαθήματα κ κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος...
...τολμά να κάνει και κριτική σε άλλους για τα Ελληνοτουρκικά...
...προφανώς ΚΑΙ εν όψει της Προεδρικής εκλογής...για την οποία ακούγεται ΚΑΙ το όνομα του Καραμανλή...
Τρια είναι ειδικότερα τα σημεία του Σημιτικου λιβελλογραφηματος στα ΝΕΑ:
1.Ενω κάνει αναφορά στην Διάσκεψη του Ελσίνκι το 1999,ΔΕΝ ΒΓΆΖΕΙ ΑΧΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΣΥΝΟΔΟ ΣΤΗ ΜΑΔΡΙΤΗ (1997) ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΖΩΤΙΚΩΝ Κ ΝΟΜΙΜΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ.ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΛΛΩΝ Κ.ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΔΑΣ!(ΑΟΖ πχ.που τα εξομοιώνει σαν άσχετος που ειναι-ο άνθρωπος που δεν μπορούσε να διακρίνει ένα τιμολόγιο από ένα εισιτήριο θεατρου!!!)
2.Μιλαει για την. "ανάπτυξη μιας νεας δυναμικής στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά την Συμφωνία του Ελσινκι"-χωρις ΠΟΝΗΡΟΤΑΤΑ να διευκρινίζει αν μιλά για το 1996 η το 2004-και βεβαίως συγκαλύπτοντας απολύτως ότι ΑΥΤΗ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΧΘΗΚΕ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΓΙΑ ΠΡΩΡΗ ΦΟΡΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ...ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΔΟΣΕ" ΦΤΕΡΑ' ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΕΝΤΟΣ Κ ΕΚΤΟΣ ΕΕ ΑΛΛΑ Κ ΔΙΕΘΝΩΣ...
3.Η τελική του πρόταση για "προσφυγή στη Χάγη -που δεν εμποδίζει όμως τις οικονομικές κλπ σχέσεις" είναι κ ανεδαφική κ εθνικά ύποπτη:αφ' ενός γιατί η σημερινή Τουρκία ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα υπογράψει το σχετικό συνυποσχετικο ,αναγκαίο για την εκεί προσφυγή αφού δεν συμφωνεί καν επί του ποια είναι η Ελληνοτουρκική επίδικη διαφορά...
.., κ αφ' ετέρου επειδή η προσφυγή σ αυτο το τάχα "ουδέτερο" αλλά γερμανοελεγχόμενο Διεθνές Δικαστήριο (θυμόμαστε την δικαστικη αλλα κ φυσικη δολοφονια"/δολοφονία του Εθνικού Ηγέτη των Σέρβων Μιλοσεβιτς- απο την "ιδιορρυθμη" Δικαστινα Μαρια.Ντελ Πόντε..) θα πρέπει να γίνει απολυτα σεβαστη-ακομη κι αν περιλαμβανει-κατι πολύ πιθανο-απωλεια δυστυχώς, ΕΘΝΙΚΟΎ ΜΑΣ ΕΔΑΦΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ..
...σε αντίθεση με την αναγκαία σημερα-αντι επαιτείας μεσολάβησης τριτων-εμμονη στην υπερήφανη Πατριωτική θέση :"ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ!ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΛΗΝ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΟΣ -ΟΠΟΙΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΛΟΙΟ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΙΚΑ ΝΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ Κ ΔΕΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ.ΔΥΟ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ,ΘΑ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ !"...
...ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΥΝΕΧΗ ΒΕΤΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΕ ΜΕΧΡΙΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΜΕ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ...
Αλλά κ γιατί δημιουργεί, ως μη ώφειλε ατμόσφαιρα" υπερφιλειρηνισμού "κ ηττοπαθους πασιφισμου, θεωρώντας ότι με Διεθνή Δικαστήρια στερούμενα κ μέσων επιβολής των αποφάσεων τους αλλά κ με ανάπτυξη οικονομικών κλπ σχέσεων, θα μπορεί η Ελλάδα να κάνει την θηριωδη Τουρκία να ηρεμήσει αντί να εξαγριώνεται όλο.κ περισσότερο-οπως η Χιτλερική Γερμανία το 1938-1939 με τους -"ηλιθιους κατευνασμους" των Τσαμπερλαιν, Λεόν Μπλουμ.κλπ ...
...δημιουργωντας ετσι και τη βάση για το ανόσιο κ εθνοπροδοτικο ερώτημα -εκφερομενο μάλιστα εμφατικότατα"Δηλαδή τι?Πόλεμο.θελετε?" και το "ΦΟΒΑΣΤΕ ΘΕΡΜΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ?" ( ερωτηση που κανονικά θαπρεπε να απαγορευεται ως προκαλουσα ανησυχια στους πολιτες...)
..με βαση την δική του ηττοπαθη αντίληψη (φαινεται ότι νομίζει οτι το 4% του ΑΕΠ μας για την Άμυνα το δίνουμε ετσι για πλάκα... αλήθεια-.στο Στρατό υπηρέτησε ο κ Σημίτης? κι αν ναι,που κ πόσο?)..ότι
.."δε θα σκοτωθούμε για δύο ξεροβραχους στο Αιγαίο, όπου βόσκουν άντε δύο κατσίκες!"...
Αλλά το πιο χαρακτηριστικό της αρχόμενης προσπάθειας των γνωστών γραικυλων του Κέντρου να πάμε πάση θυσία στη Χάγη έστω κι αν χάσουμε εθνικό έδαφος για να τελειώνουμε με τους πιθανούς επικίνδυνους εξωδυτικους και πιθανον φιλορωσικους Πατριωτισμους κανενός Καραμανλή η εθνικιστη Σαμαρα ως Προέδρων Δημοκρατίας...
...είναι ότι καταπτυστα και ενορχηστρωμένα -κ μάλιστα εντελως χαζά κ φανερα...-ακριβώς κάτω από το άρθρο του Σημίτη ΥΠΆΡΧΕΙ-ΣΑ ΝΑΘΕΛΕ ΕΝΙΣΧΥΣΗ- ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΊΔΙΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΑΝ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗ ,ΓΝΩΣΤΟΥ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΤΗ ΟΠΑΔΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΛΑΓΝΕΙΑΣ.
.. ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΜΕΝ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΓΗ Σ ΑΛΛΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙ Σ ΑΥΤΗΝ !!!...
...ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΛΠ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ...
...ΚΙ ΑΣ ΧΑΘΕΙ Η ΜΙΣΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΛΑΓΝΑΣ "ΛΟΓΙΚΉΣ"...
Μέμφονται συγκεκριμένα και οι δύο αρθρογράφοι -"αφέντης" και "υπηρέτης"- το ότι ο Καραμανλής μετά τον2004 δεν συνέχισε τις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία στην ενδοτική βάση που είχε στήσει ο Σημιτης.-γιατι φοβήθηκε,λένε μήπως η Χάγη ενειχε για μας σοβαρούς κινδύνους...
...ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥΣ ΓΙ ΑΥΤΟ : ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ Η ΧΑΓΗ-ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΜΕΤ ΕΠΙΤΑΣΕΩΣ . - ΓΙΑ ΜΑΣ?
...Η ΜΗΠΩΣ ΑΠΛΑ -ΞΕΡΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Η ΧΑΓΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ-ΠΙΘΑΝΟΝ ΚΑΠΟΙΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΜΑΣ...-ΑΠΛΑ ΘΕΩΡΟΥΝ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΕΦΕΡΕ ΜΙΑ ΈΣΤΩ ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ?
Αυτοί είναι οι εθνοπροδοτες...
Γι'αυτό προγκηξτε τον πατριάρχη του εθνοενδοτισμου Σημίτη όπου τον δητε-κυκλοφορει στο Κολωνάκι κ μένει στην οδό Παπαδιαμαντοπούλου νομίζουμε...
Γιατί "Φωτιά κ τσεκούρι.στους προσκυνημένους !"έλεγε ο Γέρος του Μωριά ..
...που στριφογυρίζει στον τάφο του βλέποντας για τι τι σκουληκια έδινε το αίμα του...
"..ραγιάδες βλέποντας παντού
σκυφτους για το χαρατσι-
των Ευρωπαιγων μπαιγνιο
και των Αρχαιων παληατσοι..."
======================================================
Ολοκληρο το καταπτυστο αρθρο του Σημίτη στα "ΝΕΑ" 14/12
"Το 1999, όταν πραγματοποιήθηκε στο Ελσίνκι η τακτική Σύνοδος Κορυφής, η Ευρωπαϊκή Ενωση των 15 κρατών βρισκόταν σε μία μεταβατική φάση. Επιχειρούσε να θέσει σε παράλληλη τροχιά τη διεύρυνση και την Οικονομική και Νομισματική Ενοποίηση. Ηταν η χρονιά που κυκλοφόρησε το ευρώ, αποδεικνύοντας την πρόοδο της Ενωσης. Το επόμενο βήμα, η διεύρυνση είχε ήδη αποφασιστεί, αλλά δεν είχε προσδιοριστεί η διαδικασία προσχώρησης των νέων μελών.
Επίσης είχε συμφωνηθεί η «ατζέντα 2000», η διαδικασία χρηματοδότησης της διεύρυνσης και η χρηματική ενίσχυση διαφόρων κρατών της Ενωσης, που παρουσίαζαν ιδιαίτερα προβλήματα, όπως η Ελλάδα.
Στις διαβουλεύσεις για τη διαδικασία που θα εφαρμοζόταν για τη διεύρυνση, η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε δύο κρίσιμα θέματα. Αφορούσαν: α) την υπέρβαση της άποψης που επικρατούσε στην Ενωση, ότι η λύση Κυπριακού είναι προϋπόθεση για την κυπριακή ένταξη και β) την άποψη των περισσοτέρων χωρών, πως η ενταξιακή πορεία της Κύπρου θα έπρεπε να συμβαδίζει με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Η Ελλάδα κατά τη Σύνοδο Κορυφής έπρεπε να μεταπείσει τα μέλη της ΕΕ και να γίνει αποδεκτή η δική της στρατηγική. Η «στρατηγική του Ελσίνκι» περιελάμβανε ένα ενιαίο σύνολο ρυθμίσεων οι οποίες αφορούσαν την ευρωπαϊκή πορεία της Κύπρου, το Κυπριακό, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την ευρωτουρκική πορεία.
Κατ’ αρχάς επιδιώκαμε, η Ελλάδα να υποστηρίξει δραστικά την κυπριακή υποψηφιότητα για ένταξη, η οποία έδειχνε να χωλαίνει. Στην Ενωση επικρατούσε η αντίληψη, ότι η Κύπρος δεν μπορούσε να ενταχθεί χωρίς προηγούμενη επίλυση του πολιτικού προβλήματος, δηλαδή πριν από την επανένωση του νησιού. Επίσης θέλαμε, η Ευρωπαϊκή Ενωση να εμπλακεί στην επίλυση των ελληνοτουρκικών εκκρεμοτήτων – ως άμεσα ενδιαφερόμενη – διευκολύνοντας έτσι, ανάμεσα στα άλλα, και τη συνεπή εφαρμογή όσων θα συμφωνούσαμε. Με άλλα λόγια, η «κοινοτικοποίηση» των ελληνοτουρκικών θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένα αξιόπιστο και, κυρίως αποτελεσματικό υποκατάστατο στη μέχρι τότε πολιτική των συνεχών βέτο κατά της ένταξης της Τουρκίας που, σε κάθε περίπτωση, είχε εξαντλήσει τις δυνατότητές της.
Ο στόχος της στρατηγικής μας ήταν σαφής. Οι ενστάσεις μας για την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας και ειδικότερα για την αναβάθμισή της ως υποψήφιας χώρας θα αίρονταν, εφόσον θα διασφαλίζονταν δύο όροι: α) Η ενταξιακή πορεία της Κύπρου θα καθοριζόταν ανεξάρτητα από την επίλυση του πολιτικού προβλήματος, και β) θα κατοχυρωνόταν η προοπτική προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο για την οριοθέτηση της τουρκικής υφαλοκρηπίδας, σε συγκεκριμένο ορατό χρονικό ορίζοντα.
Το Ελσίνκι μας υποδέχτηκε χιονισμένο, οι δρόμοι παγωμένοι, τα παράθυρα στολισμένα με τα παραδοσιακά λευκά χριστουγεννιάτικα κεριά. Η συνάντηση με τη φινλανδική προεδρία έγινε το μεσημέρι της παραμονής της Συνόδου.
Το κείμενο που μας παρουσίασαν, ως αποτέλεσμα και των συνεννοήσεων με τους εταίρους, απείχε θεαματικά από το κείμενο των θέσεών μας. Αοριστολογίες που σε τίποτα δεν δέσμευαν και σε τίποτε δεν οδηγούσαν. Το απορρίψαμε αμέσως.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συνήλθε στις 10 Δεκεμβρίου 1999. Ξεκίνησε με θέμα τη διεύρυνση της Ενωσης και την υποψηφιότητα της Τουρκίας. Δήλωσα ότι αδυνατώ να συναινέσω στην υποψηφιότητα της Τουρκίας, αν δεν αντιμετωπιστεί θετικά και η υποψηφιότητα της Κύπρου. Το Συμβούλιο, μπροστά στο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε, διακόπηκε. Εγιναν διαδοχικές τριμερείς συνεννοήσεις με την Προεδρία και τους συναδέλφους μας για να διατυπωθεί μια γενικά αποδεκτή απόφαση. Αισθάνθηκα ότι βαθμιαία το κλίμα άλλαζε.
Οι αντιρρήσεις στηρίζονταν στο επιχείρημα, ότι οι Τούρκοι δεν δέχονται τη λύση του Κυπριακού.
Η Προεδρία βρισκόταν διαρκώς σε επαφή με την τουρκική αντιπροσωπεία και την Αγκυρα, ενώ το Συμβούλιο είχε αρχίσει να ενοχλείται από την άτεγκτη στάση τους. Με μεγάλη προσπάθεια, στην οποία συνέβαλε καθοριστικά ο ύπατος εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας κ. Σολάνα, επιτύχαμε στο τέλος τους σκοπούς μας. Οι δύο κρίσιμες ρυθμίσεις έγιναν αποδεκτές.
Τα 15 κράτη-μέλη συμφώνησαν να αναγνωρισθεί η Τουρκία ως υποψήφια χώρα. Θα έπρεπε σε εύλογο χρονικό διάστημα, να επιλύσει τις τυχόν συνοριακές ή άλλες διαφορές της με τα κράτη μέλη στη βάση των αρχών του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένης και της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης – εφόσον δεν επερχόταν συμφωνία σε εκκρεμείς διαφορές.
Προς περαιτέρω αποσαφήνιση, εξάλλου, στα συμπεράσματα Συνόδου σημειώθηκε ότι «το αργότερο το 2004» οι 15 ηγέτες θα επανεξέταζαν την κατάσταση για να εγκρίνουν την εκκίνηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Αν δεν είχαν επιλυθεί οι εκκρεμείς διαφορές, θα προωθούσαν την επίλυσή τους μέσω του ∆ιεθνούς ∆ικαστηρίου.
Σε ό,τι αφορά την Κύπρο πείσαμε τους εταίρους μας, ότι η προϋπόθεση λύσης του Κυπριακού, που πρότειναν ως αφετηριακό σημείο ενταξιακής πορείας της Κύπρου, καθιστούσε τον πρόεδρο της «Βόρειας Κύπρου» Ρ. Ντενκτάς κυρίαρχο των εξελίξεων. Θα μπορούσε στο εξής να διαπραγματεύεται εκβιαστικά απέναντι στην Ενωση και στην Ελλάδα, αφού θα κρατούσε στα χέρια του το κλειδί της ενταξιακής πορείας της Κύπρου. Οι 14 εταίροι μας αποδέχθηκαν τον συλλογισμό μας.
Στα συμπεράσματα της Συνόδου σημειώθηκε, ότι «εάν μέχρι την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων προσχώρησης της Κύπρου δεν έχει επιτευχθεί λύση (στο Κυπριακό), η απόφαση του Συμβουλίου όσον αφορά την προσχώρηση θα ληφθεί χωρίς το ανωτέρω να αποτελεί προϋπόθεση». Η Τουρκία εξοργίστηκε με την απόφαση στο Ελσίνκι. Γι’ αυτό και ο κ. Σολάνα μετέβη αμέσως στην Αγκυρα για να καθησυχάσει την τουρκική ηγεσία – το οποίο και πέτυχε.
Η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση μαζί με άλλες δέκα χώρες την 1η Μαΐου 2004. Η υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησης έγινε στην Αθήνα τον Απρίλιο του 2003 όταν η Ελλάδα προήδρευε του Συμβουλίου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Το 2004 όταν πραγματοποιήθηκε, σύμφωνα με την απόφαση του Ελσίνκι, η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες για να αποφασισθεί η έναρξη των συνομιλιών με την Τουρκία, την Ελλάδα εκπροσωπούσε ο νέος πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής. Στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών αποφασίστηκε η εκκίνηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας παρ’ όλο που δεν είχε τακτοποιήσει τις διαφορές της με την Ελλάδα, όσον αφορά την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα.
Ο έλληνας πρωθυπουργός κατά τη συζήτηση, αν και είχε τη δυνατότητα, δεν πρόβαλε την ένσταση για την έλλειψη ανταπόκρισης της Τουρκίας στον όρο που είχε τεθεί στο Ελσίνκι – και αφορούσε την ύπαρξη διαφορών σχετικά με την έκταση της τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Αντίθετα επεσήμανε, ότι «οι ασφυκτικοί χρονικοί περιορισμοί δεν βοηθούν». Απεδέχθη έτσι την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία με ανεπίλυτες τις ελληνοτουρκικές διαφορές ως προς τα όρια των υφαλοκρηπίδων και των αιγιαλίτιδων ζωνών τους.
Ισως σήμερα με την εμπειρία των εξελίξεων στην Τουρκία προβληθεί το επιχείρημα, ότι ο Ερντογάν δεν θα δεχόταν ποτέ την παραπομπή των υφισταμένων διαφορών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αδιαφορώντας για την ένταξη της Τουρκίας. Ομως το 2004, ο Ερντογάν δεν υποστήριζε ακόμη τις απόψεις για μια Τουρκία διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία έχει δικαιώματα σε όλη την ανατολική Μεσόγειο. Τις απόψεις του αυτές πρόβαλε αργότερα ιδίως μετά το 2016, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του. Το 2004 επιθυμούσε ιδιαίτερα την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Μετά τη συμφωνία του Ελσίνκι αναπτύχθηκε μια δυναμική στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αποτέλεσμα της οποίας ήταν και οι αλλεπάλληλες διερευνητικές συνομιλίες για την αντιμετώπιση των υφιστάμενων διαφορών. Αλλά και στις συζητήσεις αυτές η τότε νέα ελληνική κυβέρνηση τελικά δεν έδωσε συνέχεια. Το αποτέλεσμα της στάσης του 2004 είναι οι σημερινές απειλές και οι εκβιασμοί της Τουρκίας.
Συμπληρωματικά, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι, η προσφυγή στη Χάγη δεν αποκλείει ούτε την ανάπτυξη των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών, ούτε την πραγματοποίηση διερευνητικών συνομιλιών για την αντιμετώπιση των μεταξύ τους προβλημάτων. Είναι ένα μέσο για την ειρηνική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου